- panować
- panować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, panowaćnuję, panowaćnuje {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być władcą, sprawować władzę; królować, rządzić jako władca': {{/stl_7}}{{stl_10}}Jagiellonowie panowali w Polsce do 1572 r. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rządzić kimś, czymś, być panem czegoś, gdzieś; przewodzić komuś, czemuś, podporządkowywać sobie kogoś, coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nauczyciel panujący nad klasą. Przeciwnik panował na boisku. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'podporządkowywać coś swojemu działaniu, swojej woli; mieć wpływ na coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Panować nad okolicznościami. Panować nad pojazdem. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'znajdując się wyżej niż coś, być dobrze widocznym; górować nad czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ruiny zamku panowały nad okolicą. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'występować, istnieć z dużym natężeniem, w dużym zakresie na jakimś obszarze, w jakimś miejscu lub w jakimś czasie': {{/stl_7}}{{stl_10}}W owym czasie panowała zaraza. W pokoju panował bałagan. Panował zwyczaj palenia zmarłych. Gdzieś panuje zamieszanie. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przeważać liczebnie, ilościowo; dominować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Na Śląsku Cieszyńskim panuje protestantyzm. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.